Estos son algunos de los mejores refranes populares de La Coruña.
- Abril, se por mal quere vir, inda as portas non deixa abrir.
- A chuvia en agosto trai millo a rostro.
- A chuvia en Santiago trae o millo ó agro.
- A Coruña, ciudad de cristal.
- A Coruña no é Coruña, si non un puerto de mar, onde navega meu Pepe, onde pode navegar.
- A Coruña, rabuña.
- Adiós as ostras d’o Burgo, e as ostras d’o Pasaxe, a Virxe de Pastoriza nos dé a todos bo viaxe.
- Aire de Carnota, nin bo viño nin boa bota.
- Aire de suán, chuvia na man.
- Aldea de Santa Cristina, aldea que de todo ten, boa mazán, boa pera e boas mozas tamén.
- Al entrar en La Coruña, lo primero que se ve, la fábrica de Tabacos y la Torre y el Cuartel.
- Amiguiños sí, pero a vaquiña polo que vale.
- A muller aseada, o berce feito i ela peitada, tan logo está levantada.
- Apártate bretema meiga e deisa pasar a lua, que estou no medio do Mar y quiero ver a Coruña.
- A San Andrés de Teixido el que no va de vivo, va de muerto.
- As garelas de Betanzos, aquetas d’o abanico, levan un gato n-a cesta.
- As mininas de Boel, ponen o pé n-auga crara non se lle quere avolver.
- As rapaciñas d’a Arzúa, eu direi quen elas son; collen seu pai po-las barbas, «Anda por eiqui, castrón».
- As rapaciñas d’o Burgo, xa non se poden casar, que lies cheira moito o alentó a la salitre del mar.
- Ata o corenta de maio, non te quites o saio.
- Auga a ferver, percebes botar, auga a ferver, percebes sacar.
- Aunque che son das marinas, d’as Marinas de Beíanzos; aunque che son d’as Marinas, non che vendo garabanzos.
- A Virxe de Cerca vaise, o cabildo vay con ela; panadeiñas d’a prasa, vinde a despedirvos d’ela.
- Becerreiros de Brión, racheiros de Santomé, capatoxas de Trasmonte, do demo mentira é.
- Cada cal arrima as brasas á súa sardiña.
- Cando a abaladoira sona, ou chove ou trona.
- Cando as pedras do Xalo choran, ventan auga.
- Cando Barbanza ten touca, ou moita chuvia ou pouca.
- Cando chove e hai lúa, o trasno anda pola Coruña.
- Cando chove e fai sol, anda o Demo solto por Ferrol.
- Cando con nordés chove, as pedras se moven.
- Cando Monte Louro se pon a monteira, tomalle todos os rizos a’s velas.
- Cando os corvos berran, chuvia segura.
- Cen arañado, chuvia de contado.
- Ceo caspento, chuvia ou vento.
- Coa muller e o diñeiro, non xogues compañeiro.
- Dica san Martiño pan e viño e de san Martiño pa diante fame e frío.
- Elas de Laiño son, collen o junco ñas brañas vano á vender á Padrón.
- El país de las Marinas es vergel encantador, al que Dios ha concedido la amenidad del Jordán y la fertilidad del Hebrón.
- En Ares hai boas mozas, en Mugardos, a flor de elas, en Chanteiro, refugallo, en Cervás, todas son vellas.
- En Ares, non te pares; en Redes, non te quedes; en Camonco, para pouco; en Cervás, volve pr’atrás.
- Encargos sin diñeiro, chegan a Sigüeiro.
- En maio aínda a vella queima o tallo, aínda que sea de carballo.
- Entre marido e muller, soio paz debes poner.
- Entre marzo e abril sal o cuco do cubil.
- En Nadal, nadar.
- Entre pais e fillos non métas os fuciños.
- Esta aldeiña de Cambre, moito viva que-n-a honra, de maná, por autr’o souto en busca de boa sombra.
- E xa veredes como, onde non xiou no primeiro mes, pode, contra os ditos, chover tres.
Más refranes populares de La Coruña
- Indo para Santiago, n’o encontrei senon urtigas; volvéndome para Arzúa, ¡ai qué lindas raparigas!
- Madre de Dios de Chanteiro, deano-lo vento en popa, que somos os mugardeses, levamol-a vela rota.
- Maio pardo, san Xan claro.
- Marzo, marzán, a mañá cara de rosa, a tarde cara de can.
- Marzo marzola, trebón e raiola.
- Marzo sacou a madre ó sol e matoa dun pedrazo.
- Marzo ventarrón, abril chuviscón.
- Marzo ventoso i abril chuviñoso sacan a maio florido i hermoso.
- Mes de xaneiro é mes xieiro.
- Meu divino san Andrés, meu divino santo bou, pediuche un rapaz bonito e trasme un papalaison.
- Mexan por nós e temos que dicir que chove.
- Mientras Vigo trabaja, Pontevedra duerme, Santiago reza y La Coruña se divierte.
- Miña Virxe d’os Milagros, ¡qué che foron levantar! ¡Que tinas un home morto debaixo d’o ten altar!
- Mondigo acapelado, nordeste ó rabo.
- Monelos e Palavéa, Vilaboa e mais Carral, que son os catro partidos d’a pedra fundamental.
- Montelouro con touca, chuvia moita ou pouca.
- Nadal nadar e xaneiro xiar.
- Na semana de Ramos lava os teus panos, ca na de pasión ou poderás ou non.
- Natal, inverno caroal.
- Néboa en Padrón, sinal de cerrazón.
- Nieblas a Miranda, nordés de banda.
- Nosa Señora de Sada ala vai pol-a ribeira collendo conchiñas brancas, metendo-as n’a faltriqueira.
- No setembre ou secan as fontes ou levan as pontes.
- Non te cases n-a Coruña nin tampouco n-o Ferrol; mira que che han de poner as armas d’o caracol.
- Nunca llovió que no escampara.
- O arco da vella á travesía, tres semanas de invernía.
- O cura de Corme é xastre, o de Malpica é mariñeiro, o de Pazos, labrador e o de Cesullas, gaiteiro.
- O cura de Vigo e sastre, o de Marín mariñeiro o de Ferrol ferrolano, e o da Coruña larpeiro.
- O gaitero de Bioño malo costado o mate, que non quer toca-la gaita sin tomar o chiculate.
- O que a túa muller non poida saber, non o debes facer.
- O que queira patacas en maio que as bote no san Paio.
- Os da Coruña, cartos na unlla.
- Os de Curtis mataron un burro, os de Teixeiro comérono crudo, i-os de Fisteus mandaron recado, que lles gardaran a punta do rabo.
- Os de Feás matan a bestia, os de Coruxou cómena fresca, Churio, Muniferral e Cambás non valen cen reás.
- Os do Castelo mataron un burro, os do Caramiñal comérono crudo, os de Palmeira izaron bandeira, para comerse a tripa cagueira.
- Para pescados, Cayón; para moletes, Cerceda; para mozos arrogantes, a parroquia de Loureda.
- Por Nadal, chover ou nevar.
- Por Navidá, recoller leña e calenta-las canelas.
- Por Santos, neve nos altos.
- Por Santos, neve nos campos.
- Por san Xoán, a sardiña mete o pan.
- Quédate con Dios, Arzúa, con ventanas e vidreiras, que de todos me despido menos d’as mozas solteiras.
- Quen polo seu gusto morre, ata a morte lle sabe.
- Santa Cristina, nin boa vaca, nin boa veciña ou cante que Aldeíña de Santa Cristina, aldea de poucos homes e os pouquiños que quedan chámanlle remendafoles.
- Se chove en abril, sal a augha polo carril.
- Serán ó monte, bois á corte; serán ó mar, bois a labrar.
- Si me deran a escoller, eu non sei qu’escolleria: si entrar n’a Coruña de noite o entrar n’o ceo de día.
- Tabaco, vino e muller botan un home a perder.
- Vale mais un mal arranxo ca un bó preito.
- Vivir na Coruña que bonito é, andar de parranda e dormir de pé.
- Xente nova e leña verde todo e fume.
